Adres

Cuba Sittard 

Geuweg 32
6134 AH Sittard
 
Mobiel :06-51657142

Mail:  Dit e-mail adres is beschermd door spambots, u heeft Javascript nodig om dit onderdeel te kunnen bekijken

 

Kvk nummer: Zuid Limburg 83251170

BTW: NL 003797433B59

 

 

Home
Pötje Natuurlijk Verfrissend Bier Afdrukken

                                 

Pötje wordt gebrouwen en afgevuld voor Cuba-Sittard bij de uit 1769 daterende Duitse Natuurparkbrouwerij Potts in het Münsterland volgens het Duitse Reinheitsgebot uit 1516. De brouwerij is in 2003 bekroond met de titel "Bier des jahres" en een gouden plak voor "20 jahre Leistung und Qualität".

Op de in Brussel gehouden Monde Selection 2004 werd het pils bekroond met een gouden medaille. Pötje Pilsener heeft een prachtig goudgele kleur, fris en krachtig van smaak en bezit een mooie evenwichtige balans tussen hopbitterheid en moutaroma. Voor de vergelijking met andere biermerken heeft Pötje een Hopbitterheid van 33 EBU. (Grolsch heeft 38,7 - Brand 24,2 - Amstel 17,6 en Alfa 12,1 EBU)

 

 

Om deze gouden medaille te bekronen beschikken wij over een demontabele en mobiele design-bar. Deze bar geeft samen met het luxe glaswerk, maar ook de presentatie van de te schenken wijnen de juiste toegevoegde waarde aan uw feest. Kijk voor verdere informatie onder verhuur en fotoboek.

Natuurlijk wil iedereen weten waar Pötje gemaakt wordt. Om dit met eigen ogen te kunnen aanschouwen is het mogelijk om via ons een excursie te regelen of op eigen gelegenheid een bezoek te plannen.

 

HET VERHAAL VANAF HET BEGIN

 

Pötje Natuurlijk Verfrissend Bier 2004 – 2009

 

  

 

Voor het echte begin van dit verhaal gaan we eigenlijk terug naar het jaar 1986.

 

 

Er was behoefte aan......

In onze Drankenhandel was er behoefte om voor de thuisparty´s makkelijk een goed glas bier te kunnen tappen, zonder steeds vast te hangen aan de enorme hoeveelheid bier van een groot 50 Liter fust, met de bijbehorende snelkoeler met slangen, meters en koolzuurflessen.

Het was Heineken die toen kwam met de Heineken Thuistap.

Een tien literfust goed voor zo´n 50 glazen bier. Boven op het gekoelde fust kwam een makkelijk te installeren tapkraan, en voor de koolzuur maakte men gebruik van koolzuurpatronen, bekend uit de slagroomapparaten.

Helaas moest men halverwege het tappen van het fust een nieuwe patroon gebruiken.

Voor het koelhouden van het ronde fust had Heineken een soort koelbox ontwikkeld waarin het fust stond, de tapkraan bovenop.

Deze koelbox zag er eigenlijk uit als een zuurkooltonnetje, en al snel hadden wij deze vervangen door kleine originele duitse eikenhouten  biervaatjes van twintig liter, waarin wij een geïsoleerde metalen mantel hadden gemaakt waarin het bierfustje stond.

Het zag er niet alleen beter uit, maar de fusten bleven in deze geïsoleerde vaatjes ook nog langer op temperatuur.

Spoedig hadden onze klanten dit ook ontdekt en al snel hadden wij hiermee bij Heineken Nederland de grootste omzet van Nederland met dit systeem.

Maar Limburgers drinken nu eenmaal wat meer pilsjes op een feestje dan de rest van Nederland, dus onze klanten namen dan ook voor een feestje meerdere fustjes mee. Deze moesten natuurlijk wel het hele feestje koel blijven. Naar ons idee liet Heineken toen z.g.n. thermokoelhoezen ontwikkelen. Hierdoor hoefden onze klanten de fusten niet zelf thuis te koelen, maar leverden wij alle fusten aan de klanten gekoeld vanuit een grote koelcel. Vervolgens verpakten we alle gekoelde fusten in de koelhoezen. Succes was verzekerd, en de gekoelde fusten werden vanuit Sittard steeds vaker meegenomen om verzekerd te zijn van goed gekoeld bier. Ja zelfs tot in de Randstad en in het buitenland werden de fusten meegenomen. En dat in de specifieke houten biervaatjes, die alleen bij ons verkrijgbaar waren. Het gebeurde ook vaker dat klanten het thuistapsysteen van Heineken niet zagen zitten, als wij het hun deden aanbevelen, doordat zij het ergens hadden gezien op een feest en er meestal warm en slecht getapt bier uitkwam. Na navraag aan hun of het in het z.g.n. zuurkoolvaatje zat of in het houten vaatje wisten wij meteen dat de klachtfusten niet van ons afkomstig waren. Door ons te onderscheiden van de concurrentie zijn wij tot eind 1991 bij Heineken dan ook de grootste afnemer geweest van het thuistapsysteem.

 

 

Het was halverwege 1991 dat Grolsch kwam met een modern nieuw systeem van 12.5 liter Partyfusten. Makkelijk stapelbare en hanteerbare vierkante fusten met een ideale maat. 

Het mooiste was de ingebouwde koolzuurpatroon en de makkelijk te hanteren tapkraan. Geen slangen, kraantjes en losse koolzuurpatronen. Al lieten wij onze klanten vrij in de keuze tussen Heineken en Grolsch, maar binnen een jaar had 90 % van onze klanten de keuze naar Grolsch gemaakt als biertje op hun Party. Maar zoals het meestal gaat met een nieuw product komen er in het begin altijd wat kinderziektes opduiken. Daar het Keggy Partyfust systeem niet door Grolsch was ontwikkeld, maar door een samenwerking tussen Micromatic, een Deense tapkranenfirma en Schäfer Drinktech een Duitse leverancier van bierfusten werden deze probleempjes in den beginne doorgegeven aan Grolsch, die het vervolgens weer besprak met Schäfer. Maar zoals het al bij Heineken was geweest gebeurde het bij Grolsch opnieuw, en al spoedig waren wij ook hier als relatief kleine firma de grootste afnemer van Partyfusten in Nederland. Natuurlijk was de omzet van Heineken na de komst van de  Grolsch Partyfusten naar een dieptepunt gezonken. Het succes van de koelhoezen kreeg bij Grolsch natuurlijk zijn vervolg en al spoedig kwamen er speciaal voor ons koelhoezen voor Partyfusten.

 

 

Dit ondanks het systeem van Grolsch waarbij er vanuit werd gegaan dat de consument net als bij Heineken  de fusten thuis zelf koelt, of middels meegeleverde diepvrieskoelelementen zelf op de juiste temperatuur brengt. Wij zijn er altijd vanuit gegaan dat dit niet of niet juist door de consument gedaan wordt, vandaar dat onze fusten door ons altijd worden voorgekoeld en altijd worden verpakt in de koelhoezen. Jaren die volgden waren altijd succesvol met stijgende omzetten en alsmaar tevreden klanten, die de fusten zelfs tot ver in het buitenland meenamen om ook daar een goed gekoeld glas bier te kunnen tappen.

(Soms dan wel met koelelementen en koelhoezen)

Net als bij Heineken werden er bij Grolsch in nauwe samenwerking de meeste  kleine aanpassingen en oplossingen gezocht om het systeem tot een succes te maken. Ook hier weer jammer dat de opzet van het systeem totaal verschillend is met hetgeen wij succesvol in de markt zetten. Na goede jaren kwam er helaas bij Grolsch de tijd dat het Partyfustsysteem in een hoekje werd gezet en er meer aandacht was voor andere zaken, terwijl onze omzetten nog altijd super waren. Daardoor werd er ook niet meer gereageerd op correspondentie betreffende aanpassingen en verbeteringen aan het tapsysteem. In Juli 1998 dacht ik toen: ik kan die brief met opmerkingen wel weer naar Grolsch sturen met 0% resultaat, maar ik kan hem ook eens  rechtstreeks naar Schäfer in Duitsland sturen. Dezelfde week nog werd er zeer positief gereageerd op mijn brief door Dhr. Dieter Gruss, Directeur Schäfer Drinktech in Duitsland. Al spoedig werd er aldaar een afspraak gemaakt om de fabricage van de keggy fusten te bekijken en om zaken te bespreken. Met een echte Limburgse vlaai traden we binnen in het walhalla van de internationale bierindustrie. Herr Gruss, een wereldreiziger die met bijna elke bierbrouwerij wel zaken deed zat aan tafel met dae kleine jong oet Zittert. Tijdens de gesprekken bleek dat vele door Grolsch aangeleverde mogelijke aanpassingen aan de tapkranen dan ook afkomstig waren van mij. Natuurlijk goed om te horen. Jammer vond ik het in eerste instantie dat Biermissionaris Gruss binnen een paar maanden ging genieten van zijn welverdiende pensioen. Weg contact dacht ik. Echter een paar maanden na deze pensionering kreeg ik weer persoonlijk contact met hem. Hij kon het natuurlijk niet laten en had het Keggy tap gebeuren zelf weer als hobby opgepakt en samen met een compagnon verder ontwikkeld. Voor de Brau beurs in Nürnberg van 2002 ontving ik dan ook van hem een uitnodiging. Daar ik het nut hiervan niet inzag om deze verre reis naar Zuid Duitsland te maken bedankte ik hem dan ook voor de uitnodiging, maar we hielden nadien steeds contact, ondanks het feit dat wij niets voor elkaar konden betekenen.

 

Het was in het najaar van 2003 dat Grolsch kwam met de mededeling om met ingang van eind maart 2004 te stoppen met het Partyfust. Teruglopende omzetten bij Grolsch, de vuurwerkramp in Enschede, en de bouw van de nieuwe brouwerij in Boekelo hadden hen doen besluiten om te stoppen met het bij ons nog steeds favoriete partyfustsysteem. Amper 11 weken waren er nog te gaan. En dan was het keggysysteem in Nederland vergane glorie. Terwijl er voor de komende communieperiode in Mei al diverse reserveringen liepen voor dit tapsysteem.

In het gesprek met de vertegenwoordiger van Grolsch die mij dit bericht vertelde maakte ik een paar keer de opmerking: Maar Cuba gaat door.

Ter verduidelijking maakte hij dan ook telkens de opmerking dat Grolsch ging stoppen, echter telkens met mijn antwoord: Maar Cuba gaat door.

Dit natuurlijk niet wetende hoe het nu verder zou moeten gaan.

Na een onrustige nacht dacht ik, ik ga Dieter Gruss eens een bericht sturen, dat een van zijn grote vroegere klanten gaat stoppen met zijn geesteskind. Dit bericht sturen was niet meer nodig, daar de post de volgende dag de nieuwe uitnodiging van hem weer voorbij bracht om wederom een bezoek te brengen aan de stand van GNI (gruss +Nickel innovationen) op de BRAU Beurs  van Nürnberg.

Binnen enkele uren was alles geregeld en een paar dagen later toog ik halsoverkop naar DE beurs voor de bierbrouwer.

Hier liep ik dan als kleinduimpje tussen de grote mannen van onze bekende brouwers uit Nederland, maar ook alle andere werelddelen.

Op het einde van de driedaagse beurs had Dieter Gruss drie Duitse brouwers weten te strikken die ons van bier zouden kunnen voorzien.

S´avonds werd er in het slechtste en duurste hotel waar ik ooit heb

geslapen in fröhlicher runde met diverse biergoeroe´s van alles besproken. Voor hun dagelijks werk, echter voor mij zware kost.

  

Met een koffer vol documentatie en een hoofd vol informatie vervolgde ik dan ook de reis terug naar Limburg, alwaar de volgende taken zich opstapelden.  Eerst maar eens een selectie maken met welke Duitse brouwer een afspraak werd gemaakt, want de tijd werd te krap om naar alle drie toe te gaan.

In een uren durend telefoongesprek met Dhr. Rainer Pott, Brouwer en eigenaar van de ons onbekende Münsterländer Brouwerij Pott´s werd er gezien de komende feestdagen en vakantie´s een afspraak op de brouwerij gepland voor begin Januari 2004. Het was toch alleen maar om een nieuwe  leverancier te zoeken van de fusten dachten wij in eerste instantie. In latere gesprekken bleek dat dit niet zo eenvoudig was als het leek. Gezien onze hoge omzet hadden zij zelf niet genoeg fusten om ons het gehele jaar door van bier te kunnen voorzien. We konden wel zelf fusten aanleveren zodat ze ons onder een andere naam van bier konden voorzien. De brouwerij was van regionale betekenis en door het grote aantal brouwerijen in duitsland was dit ook hun bedoeling dit zo te behouden.

Het plan werd gemaakt om bij Grolsch een grote partij lege fusten te kopen, die te restylen en vervolgens bij Pott´s te laten afvullen onder een andere naam. Echter hier hadden ze bij Grolsch natuurlijk geen oren naar, daar zij dachten de omzet van ons wel om te kunnen bouwen naar hun nieuwe 15 liter fusten die alleen maar te tappen waren met een professionele bierkoeler.

Via verschillende wegen werden vervolgens door ons de benodigde fusten verzameld, echter er moest natuurlijk wel nog een naam voor het biertje worden bedacht.

Tijdens het eerste goed voorbereid gesprek met Brouwer Rainer Pott en Brouwmeester Wilhelm Schoppmeier van Pott´s waarin tot in de kleine details alles werd besproken kwam natuurlijk ook de naam van het bier naar voren. In eerste instantie dachten wij hier aan een echte Sittardse naam, zoals St. Rosa of iets anders typische uit de stad, zoals de stadsbron in het park Sint Jans Putje. Hierdoor kwam ik op het idee Pötje. Wij drinken nl. in Limburg altijd een Potje Bier, in het dialect een Pötje.

Vervolgens ook nog eens het verkleinwoord van Pott´s. De brouwerij van het bier. Door de gekozen naam is de band met de brouwerij alleen maar verstevigd.

Was het dus in eerste instantie alleen de bedoeling elders bier te gaan inkopen, zo was het nu dat er dus een eigen biermerk op de markt kwam, met alles erbij wat erbij hoort.

Glazen, dienbladen, logo, fusten, vilten e.d. En dat alles moest in Maart/April klaar zijn en het was inmiddels al half Januari.

Daarbij moest ook nog eens veel in het geheim gebeuren zodat de naam niet voor de introductie die eind April 2004 op de brouwerij zou plaatsvinden al bekend zou zijn.

Een reclame bureau ontwierp het logo, hetgeen meteen als merk werd geregistreerd om latere problemen te voorkomen.

Honderden fusten werden ontdaan van het oude Grolsch Logo en opnieuw van stickers voorzien.

 

Glazen en Vilten werden besteld, de introductie met een bus vol klanten werd georganiseerd, en de eerste party fusten werden bij Pott´s afgevuld.

Eind April 2004 was het dan zo ver.

Een bus vol klanten, relaties, pers, e.d.  toog al vroeg op de zondagmorgen onwetend naar de Brouwerij in Oelde om hier de introductie mee te maken.

Na een indrukwekkende rondleiding door de brouwerij en het biermuseum volgde tussen de enorme stapels kratten de introductie. Meters hoog stonden twee stapels pallets partyfusten opgestapeld verpakt en verbonden met elkaar door  zwarte plastic. De heftruck met partyfusten bestuurd door de brouwmeester zelf reed vervolgens op de tonen van Trompettist Peter Kunkels door de plastic en de naam Pötje was geboren. Natuurlijk werd er daarna nog menig Pötje samen gedronken en er was zelfs de uitroeping van de eerste eigen Pötje Bierkoningin Ria I.

Zelfs in de uren vertraagde terugreis naar Limburg werd er nog menig fustje Pötje soldaat gemaakt. In elk geval een introductie die nog lang bij de gasten en de brouwerij is blijven hangen. Door deze introductie en de persberichten was het merk Pötje dan ook al vrij snel in Sittard en omstreken ingeburgerd.

 

 

Op de talloze  communiefeesten, examenfeesten, straatfeesten, openingen en barbecue´s die volgden werd er dan ook vanaf dat moment rijkelijk Pötje getapt. Maar al vrij snel na deze prachtige introductie kwam van diverse klanten de vraag: ik kan jullie Pötje alleen maar drinken uit die 12.5 liter fusten, en nou hebben wij een groter feest en nu moeten wij overstappen op een ander merk omdat jullie alleen maar die kleine fusten hebben. In overleg met Brouwmeester Wilhelm Schoppmeier was het al snel geregeld om ook Pötje in eigen 30- en 50 liter fusten af te vullen. Vanaf November 2004 was ook dit dan een feit. Echter hier bleef het natuurlijk niet bij, want een Pötje drinker wil ook s´avonds thuis van zijn favoriete biertje genieten.

Vanaf augustus 2005 werden er met een snelheid van 24.000 flesjes per uur ook beugelflesjes Pötje onder eigen etiket afgevuld. Dit begeleid door een reclamecampagne van: Na een jaar is Pötje al op de fles. Natuurlijk werd er niet alleen in Nederland op een gegeven moment Pötje gedronken. De campagne met Pötje op reis genoot veel aandacht. Fotografeer Pötje op je eigen vakantieplek resulteerde in honderden foto´s van Pötje op vakantieadressen. Van Duitsland, Oostenrijk tot Egypte, Turkije, Malaga, ja zelfs Bali, in Cuba en Mexico tot op de Matterhorn en de Niagara Watervallen in Canada overal kwamen de foto´s vandaan.

Vanaf 2006 werd er jaarlijks deelgenomen met een stand op het Bierfestival Maastricht en op de Bedrijven Kontakt Dagen in Maastricht werd jaarlijks  Pötje geschonken op stands van Sittardse bedrijven. Door  contacten die werden gelegd via onze eigen Bierkoningin Ria I kwamen de Dirgelländer Muzikanten uit Stein hun muzikale klanken vertonen op het Brauereifestival op de Pott´s brouwerij. Twee bussen met enthousiaste muziek- en bierliefhebbers ondernamen de 3 uur durende trip naar Oelde samen met diverse relatie´s en het trompetduo Peter en Hugo. Op de brouwerij speelden ze samen de sterren van de hemel, en er werden weer contacten gelegd met de muzikanten van de Feuerwehr uit Oelde voor een tegenbezoek aan het Dirgelenfeest in Stein het komende jaar. Samen met Brouwer Rainer Pott toog de Feuerwehr in de vroege ochtend met een bus naar Stein  om daar  met de al aanwezige Bierkoningin 's middags  het vat aan te slaan. De chauffeur van de Bus kreeg de opdracht om naar Stein te rijden. Oh!! Stein, das is bekannt, was zijn opmerking en begon te rijden. Echter toen tegen het middaguur de bus nog niet in Stein was werd er door de Brouwmeester Schoppmeier en Museumleider Georg Lechner die inmiddels met eigen auto´s  ook gearriveerd waren maar eens gebeld naar Brouwer Rainer Pott in de bus waar ze zaten.  Wij rijden nog steeds en zitten in de buurt van Wijk bij Duurstede was zijn antwoord, maar hebben nog steeds geen Stein op de borden zien staan. Bleek dat de chauffeur onderweg was naar het plaatsje Stein in de buurt van Den Haag. Hier was hij n.l. al eens een keer geweest. Meteen werd de bus gekeerd en de reis naar het zuiden ingezet. Na een reis van 7 uur kwam het gezelschap uitgehongerd en verdorst in Stein  aan. Na een paar Pötjes en Bratwurste van de grill moest de bus na een dik uur de thuisreis weer ondernemen om weer tijdig thuis te zijn om geen problemen te krijgen met het rijtijdenbesluit. De meegenomen eigen kratten bier voor de terugreis waren inmiddels al op de lange heenreis gesneuveld en er werd reeds geëxporteerd bier weer mee terug genomen naar Duitsland.

Iets anders gebeurde ons bij de introductie van Pötje in 2004. Na de reeds eerder geschreven introductie van Pötje kregen wij van de brouwerij als geschenk 4 gekoelde  partyfusten van het juist geïntroduceerde bier mee in de bus terug naar Limburg. Ondanks het feit dat de meeste kelen al goed gesmeerd waren vonden deze fusten in de bus onder de klanken van de trompet van Peter Kunkels toch nog gretig aftrek. Voordat de grens bij Aken was bereikt was de bodem van het laatste fustje al in zicht. Bij de aangifte van de bieraccijns door ons werden deze partyfusten dan ook niet meegenomen bij de opgave. Gekregen is gekregen, en gratis is gratis dachten wij. Echter bij latere controle van de Duitse douane dachten deze er anders over, en er volgde een boete. Er was immers geen aangifte gedaan betreffende de fusten. Daar wij ons allen konden herinneren dat op Duits grondgebied alle vier de fusten leeg waren, lag het dan ook voor de hand dat de Duitsers de goedkopere bieraccijns zouden moeten betalen, en niet wij Nederlanders de veel te dure. Een mail naar de brouwerij was dan ook voldoende dat de boete en de aangifte voor hun rekening zouden komen.

Gebeurtenissen om nog steeds met hilariteit naar terug te kijken.

 

 

Dat de relatie tussen brouwerij en ons sedert het begin op een aparte voet staat getuige de bovenstaande gebeurtenissen, maar ook weer onderstaande. Ook op het brouwerijfeest van 2006 speelden de Dirgelländer muzikanten uit Stein die inmiddels de weg naar Oelde wel hadden gevonden, maar ook Trompetduo Peter en Hugo uit Sittard/Geleen in de overvolle feesttent. Een van de trouwe fans van het duo,  Georg Lechner kreeg het op het eind van een druk weekend  zelfs nog voor elkaar dat het duo in zijn eigen museum nog een privé-concert gaf. Zelfs Brouwer Rainer Pott en de juist gekozen nieuwe koningin waren getuige van dit privé-concert. Natuurlijk liep onze terugreis wel weer aanzienlijke vertraging op door deze toch wel aangename gebeurtenis.  Een feestje op zijn tijd is natuurlijk geen probleem, maar er zal ook Bier verkocht moeten worden.

Ook in veel geschenkpakketten worden de flesjes Pötje verwerkt. Door hun opvallende uitstraling als 33 cl. Beugelflesje vinden ze dan ook gretig aftrek als verjaardag- vaderdag– of kerstgeschenk. Door Pa Kusters werden de eerste 6-vaks houten geschenkkisten zelf in elkaar getimmerd, echter toen voor de kerst honderdtallen gemaakt moesten worden, werd er toch maar een bedrijf ingeschakeld. Het liep op gegeven moment zo hard dat ook deze er de brui aan gaf en vanaf dat moment de produktie naar Polen werd verplaatst.

Om de houten kratjes een meerwaarde mee te geven werden ze daarna nog handmatig voorzien van een houten Pötje brandmerk. Om het assortiment geschenkpakketten aan te vullen worden er sedert 2008 ook natuurgetrouwe chocoladeflesjes gemaakt. In de smaken Puur en Melk kan men Pötje dus niet alleen Drinken maar ook Eten.

 

Daar de Pott´s brouwerij een ware dagattractie is om te bezoeken is het natuurlijk ook mogelijk om via ons een excursie te regelen. Er is naast een dagprogramma met bezoek aan brouwerij, museum en brunnenkino ook een meerdaagse trip mogelijk, aangevuld met leuke onderdelen om in groepsverband te ondernemen.

Voor kleine groepen vanaf 5 personen is het ook mogelijk om de brouwerij te bezoeken met de trein. Voor amper 9 euro per persoon brengt de trein je comfortabel heen en terug. En, er kan ter plaatse in elk geval het gerstenat gedronken worden zonder problemen.

De nieuwe biervilten verwijzen dan ook naar de mogelijkheid om de brouwerij te bezoeken.

Met 24.000 flesjes per uur vliegen de vers afgevulde flessen op de hypermoderne afvullijn vanaf het bezoekersbalkon aan de ogen voorbij.

Naast eigen afvulling vult de brouwerij ook beugelflessen af voor collegabrouwers.

In een grote hal ziet men eerst de lege vuile beugelflessen binnenkomen, om vervolgens na gespoeld en ontsmet te zijn te worden gevuld en weer verpakt te worden in de inmiddels ook gereinigde kratten.

Het brunnenkino laat vervolgens zien wat water allemaal voor ons kan betekenen. Een film over water wordt hier geprojecteerd op een metershoge wand van stromend water. Men voelt, hoort, ruikt en proeft hier duidelijk  het natuurlijke water, de bron van het natuurlijke verfrissende Pötje.

Het inpandige Georg Lechner Biermuseum laat op een oppervlakte van meer dan 300 vierkante meter een enorme verzameling van etiketten, bierpullen e.d. zien. Midden in het museum staat een houten biervat met een inhoud van 4200 liter, het bed van museumleider Georg Lechner, een wandelende bierencyclopedie.  Een enorme ervaring was het voor mij om zelf ook eens een nacht (alleen) door te brengen in dit bed.

Als klein duimpje liggend in een biervat met de complete Duitse biercultuur sedert eind 1800 om je heen. 

En dan denk je zelf. Wat is er toch allemaal veranderd in deze 25 jaar, en wat is er toch veel gebeurd in de laatste 5 jaar door het eigen merk Pötje. 

 

Proost.

 

Harry Kusters Jr.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Copyright © 2014 Cuba Sittard - Alle rechten voorbehouden